فقط دلم میخواد بنویسم اما نمیدونم از چی ! حرف توی دلم زیاد دارم که هرکدومشون بخوام بگم اونقدر طولانی و کش دار میشه که هیچ کس حوصله شنیدنش نداره!
همین نداشتن کسی که حرفات گوش بده یه درده و اونقدر این درد گسترده و عمیق شدع که همه رو اوردیم به شبکه های مجازی جایی که مارو ببین بخونن و باهامون حرف بزنن.
یا حتی پیش تر بریم مشاورها چیکار میکنن جز دقیق گوش کردن مقداری حس همدلی؟ همه ما به ادمهایی نیاز داریم که حرفامون گوش بدن .
این اولین نیاز من برای ادامه این زندگی کسل کنندس:(
حتی بیشتر از اکسیژن.
درباره این سایت